Ik heb mezelf deze week getrakteerd op een laptop.  Je wordt tenslotte maar één keer 37.  Geloof het of niet, het is de eerste laptop die ik ooit heb gehad.  Tot een paar dagen geleden deden we het hier gewoon met een vaste computer.  Met een man en 2 kinderen (eigenlijk 3, als je de actieve peuter meetelt, die graag Bumba filmpjes kijkt op Youtube) bleek één pc echt te weinig.  Ik vond het dus best wel spannend, toen ik de laptop uit zijn verpakking haalde en voor de eerste keer inschakelde.  De aan-uit knop had ik snel gevonden, en ook Windows 8 bleek niet zo ingewikkeld als ik had gevreesd.  Pas toen ik de achtergrond van het bureaublad wou wijzigen, kwam ik er achter dat deze laptop één onoverwinnelijke horde bezat: waar zat in godsnaam de rechtermuisknop?  Ik meende me te herinneren dat er vroeger onderaan een touchpad 2 knoppen zaten, maar die waren bij mijn versie nergens te vinden.  Na een half uur zweten en googelen (waar je pas op het einde van een how-to artikel dat nergens op slaat, merkt dat het geschreven is in 2005, waarom staat dat in de naam van alles wat heilig is bovenaan in de zoekresultaten, bestaan dààr geen algoritmes voor?), klikte ik per ongeluk onderaan op de touchpad.  Halleluja, die 2 knoppen zaten er gewoon stiekem onder verstopt!

Mijn inner-geek kwam een beetje in opstand.  Hier thuis ben ik namelijk dé computer-expert.  De super de luxe man heeft 15 jaar de sterren van de hemel gekookt in zijn restaurant, en daar heb je tot nader order geen computer voor nodig. Toen hij 5 jaar geleden een radicale carrière switch maakte, was dat voor hem de eerste kennismaking met computers op de werkplek.  Ondertussen werkt hij vlotjes met excel en in de cloud, maar als er hier computergewijs iets mis gaat, ben ik de eerste hulplijn.  Een hulplijn die niet weet hoe een touchpad werkt, maar toch…  Ik installeerde de wifi-versterker, ik sloot de computer aan, ik configureerde onze smart-tv.  Toegegeven, die smart-tv heeft waarschijnlijk 25 opties die ik nog niet heb ontdekt en ons terras blijft een van wifi verstoken woestenij.  Als je je stoel half binnen, half buiten zet, wilt het nog wel eens lukken, maar dan ga je voorbij aan het hele concept van outdoor living, niet?

Gelukkig heb ik hulp.  Uit onverwachte hoek.  De oudste zoon, die toch zo’n 30 jaar jonger is dan ik, is me namelijk snel aan het inhalen op het gebied van computer kennis. Een tijdje terug was hij een filmpje aan het kijken op Youtube, juist toen hij aan tafel moest komen.  Natuurlijk was dat veel interessanter dan zijn eten dat koud stond te worden.  Na veel vijven en zessen ging ik naar de computer, om het filmpje te pauzeren.  Ik wilde met de muis op de pauze knop klikken, toen hij met veel aplomb gewoon de spatiebalk op het toetsenbord indrukte.  Instant pauze!  Hij vond dat de normaalste zaak van de wereld.  Iedereen doet dat toch zo, mama?  Een kleine bevraging in de vriendenkring leerde me dat er niemand was die dat wist.  Outsmarted door een zevenjarige, dat is nu mijn lot in het leven.

Nu ben ik aan het twijfelen.  Schrijf ik me in voor een cursus computerhulp op Seniorennet, of ga ik in de leer bij mijn oudste?  Het laatste denk ik, Het klinkt toch veel cooler om te zeggen dat je je oudste zoon een beetje in het oog moet houden tijdens zijn avonturen in de digitale wereld?  Ouderlijk toezicht met een plus, noemen ze dat.  Maar mijn laptop, daar moet hij nog even afblijven.  is er toch nog één ding waar ik meer van weet…