Een lijstje van dingen die ik leuk vind:

Marmer!  Ik zou heel mijn huis willen beplakken met marmer, zo mooi vind ik het.  Ik had vorige keer een prachtige salontafel gezien in de plaatselijke meubelwinkel maar na het horen van de prijs (3!000 EUR) ben ik maar heel snel naar buiten gelopen.  Wel op een coole manier, zo van: “Hoeveel kost die marmeren salontafel?  3.000 Eur?  Aah, mag ik dan nog even een foto ervan nemen om aan mijn man te laten zien thuis?  Daaag!”  En dan maken dat ik weg was.

De was sorteren.  Echt serieus, ik vind het een beetje Zen om in mijn waskot te zitten, omringd door een berg was (3 kinderen hé) en die dan stukje voor stukje te sorteren in 5 stapels: wit, bont, donker, blauw (ik heb blijkbaar een grote voorkeur voor blauwe kleren, na 3 jongens ben ik helemaal gebrainwashed) en kookwas.  Ik hou ervan als ik dingen netjes in een hokje kan stoppen.  Eindelijk iets wat ik kan controleren, want met kinderen onder de 7 jaar, hou je weinig zeggenschap over.  Een afwasmachine inladen hoort voor mij in dezelfde categorie.  Die berg afwas op je aanrecht langzaam zien slinken.  Een plekje zoeken voor de glazen, kan die pan er nog bij, het kommetje dat het laatste gaatje opvult… Het geeft me voldoening!  Ik denk trouwens dat ik de beste afwasmachine-inlader ter wereld ben.  Iemand van jullie die dat ook heeft?  Mijn schoonzus alvast wel.  Op familiefeestjes is er dus, strijk en zet,  een beetje vrolijk gekibbel aan de machine.  Dat maakt samen opruimen zo leuk.

Slapende kindjes.  En dan vooral mijn slapende kindjes.  De jongste (de verveelde peuter, maar laten we hem van nu af aan de ondernemende peuter noemen) is juist 2 geworden, dus ik ben officieel uit de baby’s.  De onwillige kinderen (eigenlijk de héél actieve kinderen), zijn 6 en 7.  Maar als ik ’s avonds aan hun bedje ga kijken, zie ik er nog zo hun babysnoetje in.  Bij de ondernemende peuter moet ik dat wel heel stil doen, want als ik hem per ongeluk wakker maak, zal ik ervoor boeten.  Hoe stout, tegendraads en druk ze overdag ook kunnen zijn, als ik ze zie slapen dan smelt mijn hart en ben ik alleen nog maar een plasje moederliefde.

Ontdekken dat er een vervolg is op één van je favoriete boeken.  Ik moet altijd even afkicken na zoveel bladzijden meeleven met het verhaal.  Ken je het gevoel dat je de personages kent, dat ze echt geworden zijn op het einde van je boek? Als je dan op Amazon of op Bol te weten komt, dat er een 2de ontmoeting met hen op de planning staat, word ik heel blij.  Minder leuk, by the way, is weten dat er een vervolg komt en daar dan jaren op moeten wachten.  Ik kijk naar jou, George RR Martin!